W średniowieczu w X - XI Iw., istniał tu gród z 3 obwałowanymi podgrodziami, co potwierdzają wykopaliska, w których odkryto przedmioty też z wcześniejszej epoki żelaza.
W 1284 r. wyznaczono przez wieś szlak królewski na Ruś i Węgry, dzięki królowi polskiemu. W 1345 Kazimierz Wielki wyznaczył tędy trasę dla kupców.
W 1345 Konrad- opat Koprzywnicki nadał sołectwo klasztornej miejscowości Wietrzno Oberwinowi zwane; Oberwinowa lub Albinowa Wola- przysiółek Wietrzna, położony nad rzeką Jasiel, na której zezwolił budować młyn i karczmę. W tym roku tędy wyznaczył król Kazimierz Wielki drogę dla kupców z Biecza, przez Żmigród i Sanok na wschód.
Paszka z Podleszan w 1378 kupił Wietrzno za 50 grzywien i w 1438-1460 wieś była w posiadaniu tzw.dziedziców z Wietrzna. W 1474roku wojska węgierskie Tatarczaya napadły i zniszczyły Wietrzno, dlatego Kazimierza Jagiellończyk w tym roku zwolnił wieś na okres 3 lat z danin. Po zniszczeniach wieś powoli rozwija się. W 1536 wieś miała; młyn, karczmę i folwark należący do opactwa, a inny folwark o powierzchni 1 łana w Woli Wietrznej (Brwinowskiej) należał do sołectwa.
W 1581 r. zapisano w dokumentach Wietrzno z kościołem parafialnym wraz opodatkowanymi 3 łanami kmieci oraz 5 zagrodników.
Miejscowość najbardziej ucierpiała w XVII i w XVII w., w wyniku najazdów rosyjskich i szwedzkich, np. w czasie potopu szwedzkiego w latach 1655 - 1657; np. w 1657 Wietrzno uległo zniszczeniu przez wojska Jerzego II Rakoczego.
W 1752 r. wybudowano tu kościół w stylu karpackiego baroku.
W 1772 r. weszła do Wietrzna armia austriacka dokonująca I rozbioru Polski.
W 1788 r. nastąpiła utrata statusu parafii Wietrzno na rzecz przynależności do Bóbrki.
W 1807 r. Wietrzno kupił od Funduszu Religijnego Bernard Zerboni, w 1810 Seweryn Chłędowski, a w 1846 Otton Chłędowski
W 1849 r. mieszkańcy Wietrzna byli świadkami pochodów wojsk rosyjskich na Węgry i z powrotem. W 1866 r. przeprowadzono pierwsze próby wierceń za ropą naftową Juliusza Nothona W latach 1866 – 1873, majątki dworskie dzierżawiła hr. Jadwiga QWeissenwolf z d.Krasicka. W 1873 Wietrzno było własnością Kazimierza Chłędowskiego i jego siostry Seweryny Jabłonowskiej.
W 1884 r. rozpoczęto wiercenia w poszukiwaniu ropy naftowej na gruntach Chłędowskich, a w 1886 r. nastąpiły pierwsze wybuchy ropy naftowej na kopalni W. H. Mac Gervey´a i Berghaima. W 1886 r. po odkryciu bogatych źródeł ropy założono kopalnie.
Zenon Suszycki- powstaniec styczniowy, który pełnił funkcję dyrektora i nauczyciela w Praktycznej Szkole Wiercenia Kanadyjskiego w Ropiance w latach 1885-1888, w 1888 r.przeniósł ją do Wietrzna, a w 1896 r.przeniesiona została do Borysławia.
W 1893 wybudowano nową szkołę (dzisiaj starą), i w 1904 r. plebanię, a w 1906 r. erygował parafię w Wietrznie biskup przemyski Józef Sebastian Pelczar.
W I wojnie światowej toczono tu wielokrotnie walki w 1914 i w 1915 r.
W czasie II wojny światowej działy tu oddziały AKOP-15; Orskiego, Bekasa, Jarowicza i Obłońskiego.